طی صد سال اخیر، علاقه به اسطوره‌شناسی، پیوسته رو به فزونی بوده است. این توجه، بیشتر بدان جهت حائز اهمیت شد که اسطوره‌ها دیگر صرفاً، داستان‌هایی کودکانه یا توصیفاتی غیرعلمی از جهان تلقی می‌شوند، بلکه نگرشی جدی از حقیقت به شمار می‌روند. اساطیر در جوامع حال و گذشته، با حضور پیوستة خود به صورت بخشی از تار و پود حیات بشر، بیان باورها، شکل‌دهندة رفتارها و توجیه رسوم، ارزش‌ها و سنت‌های آنان درآمده‌اند. درک بشر، جدا از شناخت اساطیرش امکان‌پذیر نیست.